नेपालय् कुटिला लिपि धुंकाः छ्यलाबुलाय् वःगु लिपिया नां खः प्रचलित नेपाललिपि । थ्व लिपियात नेवातय्‌सं संरक्षण यानातःगु जुयाः थ्व लिपियात नेवाः लिपि नं धाः। येँदेय्‌या लाय्‌कू हनुमानध्वाखाय् च्वंगु ने. सं. ७७३या जुजु प्रतापमल्लं १५गू लिपि छ्यलातःगु अभिलेखय् थ्व लिपियात “नेवार आखट” धकाः कियातःगु दु ।

थ्व लिपि नेपाःदेय्‌या थीथी थासय् छ्यलावयाच्वंगु थीथी प्राचीन लिपित मध्येय् दकले अप्वः यक्व थासय् छ्यलातःगु सरल व छ्यलेत अःपुगु लिपि खः। नेपाःदेय्‌या इतिहास स्वय्‌गु खःसा दकले अप्वः थ्वहे लिपिं थीथी ग्रन्थ, पण्डुलिपि नापं शिलापत्र, सुवर्णपत्र, रजतपत्र, ताम्रपत्र, नीलपत्र, तालपत्र, हरितालपत्र, भूजापत्र, काष्ठपत्र, इष्टिकापत्र, लोहपत्र, चर्मपत्र, मृण्मयपत्र, कागजपत्र, शिलास्तम्भ आदि च्वयातःगु खनेदु । थ्व लिपि ९गूगु शताब्दीनिसें थौंतक नं छ्यलाबुलाय् वयाच्वंगु दनि । थ्व लिपि केवल नेपालभाषाय् जक छ्यलातःगु मखुसे संस्कृत, बंगाली, मैथिलीभाय् आदियागु ग्रन्थय् नं मध्यकालय् छ्यलातःगु खनेदु ।